آبدارخانه: فضای مخصوص تهیه چای و شربت و قلیان

اتاق گوشوار: اتاقی كه در طبقه بالا، كنار تالار قرار می‌گیرد و به آن ارتباط دارد.

ارسی: پنجره بزرگ چوبی كه یك جبهه اتاق را به‌طوركامل می‌پوشاند و دارای بازشوهای كشویی بالارونده و شیشه‌های رنگین است.

اندرونی: بخشی از خانه كه مخصوص زن، فرزندان، خدمتگزاران و سایر اهل خانه بوده است.

ایوان: فضای نیم‌باز مسقفی كه از سه طرف محدود و از یك طرف باز است.

ایوانچه: ایوان كوچك و كم عمق

ایوان ستون‌دار: فضای نیم‌باز ستون‌داری كه معمولا مقابل فضاهای بسته قرار می‌گیرد.

بادگیر: عنصر مرتفعی كه روی بام قرار می‌گیرد و جریان هوا را به درون ساختمان هدایت می‌كند.

بیرونی: بخشی از خانه كه مخصوص میهمانان است.

پنج‌دری: اتاق بزرگی كه پنج پنجره بزرگ در كنار یكدیگر و به سمت حیاط دارد.

تالار: اتاق بزرگ و تشریفاتی خانه كه معمولا محل پذیرایی از میهمانان است.

تالار سرداب: فضای تالارمانندی كه در زیرزمین خانه قرار می‌گیرد.

جلوخان: فضای باز پیش از سردر ورودی

چهارصفه: فضای صلیبی‌شكلی كه از یك فضای گنبددار در مركز و چهاربخش با پوشش طاق و تویزه در چهارطرف آن تشكیل شده است.

حوضخانه: فضای سرپوشیده مرتفعی كه حوضی در میانه دارد و معمولا با فضاهای دیگر مرتبط است.

حیاط‌خلوت: فضای باز كوچك و فرعی كه معمولا در پشت فضا‌های اصلی خانه قرار می‌گیرد و گاهی مربوط به قسمت‌های خدماتی خانه است.

حیاط بالاخانه: حیاط كوچكی در طبقه دوم خانه كه به همراه فضا‌های پیرامون خود بخش نسبتا مستقلی را در خانه پدید می‌آورد.

خورشیدی: بخش نیم‌دایره‌ای بالای درها با تقسیمات داخلی

درشكه خانه: فضای نگهداری درشكه‌ها

دودری: اتاقی كه دو پنجره بزرگ در كنار یكدیگر به سمت حیاط دارد.

رواق: فضای نیم‌باز ستون‌داری است كه از تكرار چهار طاقی‌های مشابه در یك راستا پدید می‌آید و در طول ضلع یك یا چند جبهه حیاط قرار می‌گیرد.

سرداب: زیرزمین

سفره‌خانه: اتاق وسیع یا تالاری كه محل صرف غذاست، اتاق غذاخوری و پذیرایی از میهمانان

سه دری: اتاقی كه سه پنجره بزرگ در كنار یكدیگر و به سمت حیاط دارد.

سیم گل: گلی است مركب كه نمای ساختمان را با آن می‌پوشانند.

شاه‌نشین: فضایی در صدر تالار و رو به سوی پنجره كه مخصوص نشستن بزرگان است.

شربت خانه: فضای انبار و مخزن نوشیدنی‌ها

صفه: سكوی بدون سقفی كه سطح آن بالاتر از سطح حیاط است و معمولا در جلوی فضاهای بسته قرار می‌گیرد.

طاق و تویزه: نوعی روش سقف‌سازی

طره: سقفی كه برای محافظت نمای ساختمان از باران بر لبه بام می‌سازند و از یك سو به ساختمان اتصال دارد.

قطاربندی: مقرنسی كه در یك خط مستقیم كار شده باشد مانند مقرنس بین طاق و دیوار‌های یك اتاق

كاربندی: به‌طوركلی به مجموعه سقف‌سازی‌های داخلی تزیینی می‌گویند (اعم از رسمی، یزدی، كاسه‌سازی و مقرنس).

كفش‌كن: فضای واسطه‌ای كه ورود به فضاهای بسته از آن میسر می‌شود.

مطبخ: آشپزخانه

معقلی: نوعی تزیین كه از تركیب آجر و كاشی به وجود می‌آید.

مقرنس: نوعی سقف‌سازی كه مركب از طاسه‌های (عناصر سه بعدی فضای) هم‌اندازه و هماهنگ است.

مهتابی: فضای بدون سقفی است كه بالاتر از سطح حیاط قرار می‌گیرد. دیوار‌های این فضا نماسازی می‌شود و به این ترتیب به ایوانی شباهت پیدا می‌كند كه سقف آن را برداشته‌اند، این فضا معمولا از سه طرف بسته و از جهت چهارم به فضای باز مشرف است.

هشتی: فضای اصلی ورودی كه معمولا بعد از سردر قرار می‌گیرد.

هفت دری: اتاق بزرگی كه هفت پنجره بزرگ در كنار یكدیگر دارد.

یزدی بندی: نوعی سقف‌سازی داخلی تزیینی

دریافت شده از :1mozhdeh.com